Diversiteti i grupeve të gjakut ka të bëjë me përparësinë evolucionare.
Në vitin 1900, mjeku australian Karl Landsteiner zbuloi tre grupe gjaku, A, B dhe 0. Ishte një zbulim i madh, kështu që në 1930 Landsteiner fitoi çmimin Nobel për një arritje të madhe në mjekësi. Disa vjet më vonë, grupi i gjakut AB u zbulua gjithashtu.
Nëse një pacient me grupin e gjakut A merr një transfuzion të një dhuruesi të grupit të gjakut B, antitrupat në trupin e pacientit do të refuzojnë gjakun e marrë sepse nuk u përshtatet atyre. Atëherë ekziston rreziku i mpiksjes së gjakut i cili mund të rrezikojë jetën e pacientit.
Ekzistojnë dy antigjene kryesore që rrethojnë eritrocitet, të quajtura A dhe B. Nëse grupi juaj i gjakut është AB, ka të dy antitrupa A dhe B në trupin tuaj.
Grupit të gjakut 0, përsëri, i mungojnë antigjenet A dhe B, prandaj antitrupat e një pacienti me grup gjaku 0 do të sulmojnë antitrupat e grupit të gjakut A dhe B gjatë transfuzionit. Prandaj, njerëzit me grupin e gjakut 0 mund të marrin vetëm gjak të të njëjtit grup gjaku.
Grupi i gjakut A është grupi më i vjetër i gjakut dhe të gjitha grupet e tjera të gjakut u formuan si rezultat i një mutacioni që ishte i domosdoshëm për një person për t’iu rezistuar sëmundjeve të caktuara. Kështu, grupi i gjakut 0 u formua pesë milionë vjet më parë, dhe grupi i gjakut B menjëherë pas.
Besohet se këto mutacione mbijetuan falë rezistencës së tyre ndaj sëmundjeve të caktuara. Studiuesit zbuluan se qelizat e infektuara nga malaria nuk lidhen lehtë me grupin e gjakut B ose 0, që do të thotë se njerëzit me grupe gjaku 0 dhe B janë më rezistues ndaj malaries sesa njerëzit me grupin e gjakut A. Prandaj, mund të thuhet se grupi i gjakut A është “më i dobët” se të tjerët./KP